Αφαλάτωση με νανοτεχνολογία για πόσιμο θαλασσινό νερό
Μεμβράνη από το υλικό-θαύμα γραφένιο, η οποία φιλτράρει τα άλατα που περιέχει το νερό της θάλασσας, καθιστώντας το έτσι πόσιμο ανέπτυξαν ερευνητές στη Βρετανία.
Ξεκίνησαν πριν λίγα χρόνια να αναπτύσσουν τεχνολογίες φιλτραρίσματος με τη χρήση μεμβρανών από νανοσωματίδια άνθρακα, γραφένιο ή οξείδιο του γραφενίου. Τα τελευταία φίλτρα θεωρούνται τα πιο ελπιδοφόρα, καθώς μπορούν να συγκρατήσουν μικρά νανοσωματίδια, οργανικά μόρια και ορισμένα άλατα, ενώ παράλληλα επιτρέπουν την μαζική παραγωγή τους. Αλλά τα φίλτρα διογκώνονταν, όταν βυθίζονταν στο νερό, με συνέπεια οι πόροι τους να μεγαλώνουν και να αφήνουν να περνούν τα άλατα.
Τώρα, για πρώτη φορά, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ (μεταξύ των οποίων ο νομπελίστας και «πατέρας» του γραφένιου Αντρέ Γκάιμ), με επικεφαλής τον καθηγητή Ραχούλ Ναΐρ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νανοτεχνολογίας «Nature Nanotechnology», πέτυχαν ακριβώς αυτό: μία μεμβράνη που φιλτράρει αποτελεσματικά το θαλασσινό νερό.
Το επίτευγμα ανοίγει νέες δυνατότητες για πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους στον πλανήτη μας, οι οποίοι δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε καθαρό και πόσιμο νερό. Επιπλέον, οι υπάρχουσες τεχνολογίες αφαλάτωσης είναι ενεργοβόρες και επιβαρύνουν το περιβάλλον.
«Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προκειμένου να ανοίξουν νέες δυνατότητες, ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των τεχνολογιών αφαλάτωσης», δήλωσε ο Ναΐρ και επεσήμανε ότι φαίνεται εφικτή η μαζική παραγωγή τέτοιων φίλτρων από γραφένιο.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι έως το 2025 το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού θα αντιμετωπίσει ελλείψεις νερού. Το γραφένιο υπόσχεται μια επανάσταση στις τεχνολογίες φιλτραρίσματος σε όλο τον κόσμο, ιδίως σε χώρες που δεν μπορούν να επενδύσουν για τη δημιουργία μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης.
Θα χρειασθούν περισσότερες έρευνες, ώστε να μπορούν αυτές οι μεμβράνες να παράγονται φθηνά σε βιομηχανική κλίμακα και να αντέχουν για καιρό μέσα στο νερό.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ξεκίνησαν πριν λίγα χρόνια να αναπτύσσουν τεχνολογίες φιλτραρίσματος με τη χρήση μεμβρανών από νανοσωματίδια άνθρακα, γραφένιο ή οξείδιο του γραφενίου. Τα τελευταία φίλτρα θεωρούνται τα πιο ελπιδοφόρα, καθώς μπορούν να συγκρατήσουν μικρά νανοσωματίδια, οργανικά μόρια και ορισμένα άλατα, ενώ παράλληλα επιτρέπουν την μαζική παραγωγή τους. Αλλά τα φίλτρα διογκώνονταν, όταν βυθίζονταν στο νερό, με συνέπεια οι πόροι τους να μεγαλώνουν και να αφήνουν να περνούν τα άλατα.
Τώρα, για πρώτη φορά, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ (μεταξύ των οποίων ο νομπελίστας και «πατέρας» του γραφένιου Αντρέ Γκάιμ), με επικεφαλής τον καθηγητή Ραχούλ Ναΐρ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νανοτεχνολογίας «Nature Nanotechnology», πέτυχαν ακριβώς αυτό: μία μεμβράνη που φιλτράρει αποτελεσματικά το θαλασσινό νερό.
Το επίτευγμα ανοίγει νέες δυνατότητες για πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους στον πλανήτη μας, οι οποίοι δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε καθαρό και πόσιμο νερό. Επιπλέον, οι υπάρχουσες τεχνολογίες αφαλάτωσης είναι ενεργοβόρες και επιβαρύνουν το περιβάλλον.
«Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προκειμένου να ανοίξουν νέες δυνατότητες, ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των τεχνολογιών αφαλάτωσης», δήλωσε ο Ναΐρ και επεσήμανε ότι φαίνεται εφικτή η μαζική παραγωγή τέτοιων φίλτρων από γραφένιο.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι έως το 2025 το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού θα αντιμετωπίσει ελλείψεις νερού. Το γραφένιο υπόσχεται μια επανάσταση στις τεχνολογίες φιλτραρίσματος σε όλο τον κόσμο, ιδίως σε χώρες που δεν μπορούν να επενδύσουν για τη δημιουργία μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης.
Θα χρειασθούν περισσότερες έρευνες, ώστε να μπορούν αυτές οι μεμβράνες να παράγονται φθηνά σε βιομηχανική κλίμακα και να αντέχουν για καιρό μέσα στο νερό.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας!